About Me
- Thaniyaavarthanam
- ഒരു സാദാ മനുഷ്യന്‍, സമകാലിക സംഭവങ്ങളില്‍ കണ്ണോടിക്കാന്‍ ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്നവന്‍
Sunday, January 24, 2010
ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക് മരണമില്ല !!!!
ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക് മരണമില്ല !!!!
മഹാനഗരങ്ങള്‍ എന്നും ഒരു അവേശമാണു ചിലര്‍ക്കു ( ഈ ഉള്ളവനും ഒട്ടും മെച്ചമല്ല :) ഒരു
വിധപ്പെട്ട മഹാ നഗരങ്ങളില്‍ എല്ലാം തന്നെ പോകുവാനുള്ള ഭാഗ്യം എനിക്കുണ്ടായിട്ടുമുണ്ട്(മഹാഭാഗ്യം)..കുട്ടിക്കാലത്തു നമ്മുടെ സമീപ സ്ഥലമായ ആ നാടിനൊട് ഒരു അഭിനിവേശം ഇല്ല എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അതൊരു കല്ലുവച്ച നുണയാവും എന്നതില്‍ സംശയമില്ല....
ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഒരുപാടൊരുപാടുണ്ടു ആ മഹാനഗരത്തിന്‍റ്റെ ഓ ര്‍‍മ്മക്ക്.. ഒരുപാടൊരുപാടു പറയുവാനുണ്ടു ചെന്നൈയ്ക്കും ഒപ്പം ഈ ഉള്ളവനും ....
ഞാനോ ര്‍ക്കുന്നു.. പണ്ടൊക്കെ തമിഴ് സിനിമകള്‍ കാണുമ്പോള്‍ ആ നാടിനോടും ജനതയോടും ഒരു പ്രത്യേക സ്നേഹമൊക്കെ തോന്നീയിട്ടുണ്ട്‌. ഒരു പക്ഷെ ആ നാടിന്‍റ്റെ ഭംഗിയാണോ അതോ നാടിന്‍റ്റെ ഗന്ധമാണോ( ആ ഗന്ധം അനുഭവിച്ചവര്‍ എന്നെ ചീത്ത് വിളിക്കില്ല എന്ന വിശ്വാസത്തോടെ) എന്താണന്നറിയില്ല... ഒരു ആതമബന്ധം ഉണ്ടായി മനസ്സില്‍.
പണ്ട്..., പണ്ടെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ വളരെ പണ്ട്...ഏതാണ്ടു ഏഴാം ക്ലാസ്സില്‍
പഠിക്കുന്ന കാലം.. എന്‍റ്റെ മൂത്ത സഹോദരന്‍ ഉപരി പഠനാര്‍ഥം തമിഴ് നാടിന്‍റ്റെ ഏതോ ഒരു പ്രദേശത്തു പൊയി. ആദ്യത്തെ മടങ്ങിവരവില്‍ ഞാ ന്‍ നോക്കി നോക്കിയിരുന്നു അവിടുത്തെ വിശേഷങ്ങള്‍ അറിയാ ന്‍ ...
പിന്നീട് പഠനകാര്യങ്ങളുമായി സ്വന്തം നാടുവിട്ടിറങ്ങിയപ്പോള്‍ ആദ്യമൊന്നും അത്രയ്ക്കു സങ്കടകരമായ തോന്നലുകള്‍ ഉണ്ടായില്ല എന്നുതന്നെ പറയാം. എന്നാല്‍ ഒരിക്കല്‍ വീടുവിട്ടിറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞ് തിരികെ നോക്കുമ്പൊള്‍ എന്തെന്നില്ലത്ത ഒരു പ്രയാസമാണു മനസ്സില്‍....
പഠനത്തിലും വലുത് പുതിയ പുതിയ ചുറ്റുപാടുകള്‍ , പുതിയ രീതികള്‍ , പുതിയ ചങ്ങാത്തങ്ങള്‍ , മൊത്തത്തില്‍ ഒരു പറിച്ചുനടീല്‍ എന്നുതന്നെ പറയാം.. നീണ്ട കുറേ വര്‍ഷങ്ങള്‍ ... നല്ലതും ചീത്തയുമായ അനുഭവങ്ങള്‍ .ഒടുവില്‍ എങ്ങനെയോ ആ ദേശത്തിനോടു വിട.... കുറേ നാളായതുകൊണ്ടു ആ സ്ഥലത്തിനോടും ഒരു ചെറിയ അടുപ്പം തോന്നിത്തുടങ്ങീരിക്കുന്നു.... !!! സത്യത്തില്‍
ഒരു പ്രത്യേക രീതികളും ആചാരങ്ങളും നമുക്കു വ്യത്യസ്തമായിത്തന്നെ തൊന്നും എല്ലാക്കാര്യത്തിലും.
ചെന്നൈ... ......മഹാനഗരം .................
ആദ്യ ദിവസം ആ മഹാ നഗരത്തില്‍ കാലുകുത്തിയതു ഇന്നും സ്മരണയോടെ ഓര്‍‍ക്കുന്നു.. ഒരു പരിചയവുമില്ലാത്ത സ്ഥലം. ആകെപ്പാടെ ഒരു ചങ്ങാതിയുണ്ടു അവിടെ.. പഠനം പൂര്‍‍ത്തിയായിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാനും നല്ലവനും ( എന്‍റ്റെ ഉറ്റ ചങ്ങാതി) മറ്റ് മാര്ഗ്ഗങ്ങള് ഇല്ലാഞ്ഞതുകൊണ്ടും നാടുവിടാന്‍ തീരുമാനിച്ചു...( ഒളിച്ചോട്ടമൊന്നുമല്ല കേട്ടോ...) എനിക്കാഗ്രഹം
മുംബൈ പോയി ജോലി അന്ന്വേഷിച്ച് കണ്ടുപിടിക്കണമെന്നായിരുന്നു.. അതിനുള്ള പല മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളും ഞാന്‍ അന്ന്വേഷിച്ചുനോക്കി.. പിന്നീടു മുംബൈ ഒരുപാടു ദൂരത്തയതുകൊണ്ടും ഞങ്ങള്‍ ഒന്നിച്ചു ഉണ്ടായാല്‍ അതാണു നല്ലതു എന്ന തോന്നല്‍ കൊണ്ടും എന്‍റ്റെ മുംബൈ സ്വപനം മുരടിച്ചുപോയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു...
സിനിമകളുടെ അധിപ്രസ്സരം മുലമാണെന്നാണു തോന്നുന്നതു.. നായകന്‍മാര്‍ കള്ള വണ്ടി കേറി നാടുവിടുന്നു.. പിന്നീടു ഒരുപാടൊരുപാട് പണക്കാരനായി തിരികെ വരുന്നു.... ഈ വക ചിന്താഭേതങ്ങളൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിലും ഒന്നു രക്ഷപെടണമെന്നു അതിയായ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു മനസ്സില്‍ , അതു നല്ലവന്‍ എന്നെക്കാളും അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു എന്നു പറയുന്നതാവും ശരി.
അങ്ങനെ ഞങ്ങള്‍ പോകേണ്ട് ദിവസം വന്നു, എല്ലാവരേയും പിരിഞ്ഞു ദൂരെ സ്ഥലത്തു പോയി താമസ്സിക്കുന്നതില്‍ എന്നെപ്പോലെതന്നെ വീട്ടിലും ആര്‍‍ക്കും അത്രക്കു അഭിപ്രായം പോരാ....!!!!
എങ്കിലും മറ്റ് മാര്ഗ്ഗങ്ങള് ഒന്നുംതന്നെയില്ലാത്തതുകൊണ്ടും എതിര്‍‍പ്പുകള്‍ വകവെയ്ക്കാതെ ഞങ്ങള്‍ യാത്രതിരിച്ചു
ഒരുപാടൊരുപാടു സ്വപനങ്ങള്‍ , ഒത്തിരി പ്രതീക്ഷകള്‍ , അല്‍പ്പം ആശങ്ക !!! അല്‍പ്പം വെപ്രാളം, അങ്ങനെയെല്ലാംകൂടി നോക്കിയാല്‍ മൊത്തത്തില്‍ ഒരു ആശയക്കുഴപ്പം ഇല്ലെ എന്നൊരു സംസയം ഇല്ലതില്ല...
പുറപ്പെടാന്‍ സമയമായി.. ട്രെയിനില്‍ കഴിക്കുവാനുള്ളത് നേരത്തെ തന്നെ റെഡിയാണ്... അത്യാവശ്യ സാധനങ്ങള്‍ എല്ലാം നേരത്തേതന്നെ പെട്ടിയിലാക്കി അടുക്കി വച്ചു.. പോകണമെന്നു നേരത്തേതന്നെ തീരുമാനിച്ചതിനാല്‍ ഞാന്‍ കാര്യങ്ങള്‍ എല്ലാം ഒതുക്കി എന്നു കരുതിയെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് തെറ്റി!!!!.. പുറപ്പെടുന്നതിന്‍റ്റെ
അന്നാണു എല്ലം ശരിയാക്കുന്നതുതന്നെ.... ( സ്വഭാവ ഗുണം)...
ഒടുവില്‍ ഞങ്ങള്‍ വണ്ടി കയറി.. മുന്‍പൊരുപാടുതവണ ട്രെയിനില്‍ യാത്ര നടത്തിയഒരാളെപ്പോലെ നല്ലവന്‍ ഏതോ ഒരു വാരികയ്ക്കുള്ളില്‍ തലവയ്ക്കുന്നു. എനിക്കണങ്കില്‍ വാരിക പോയിട്ടു ഒരു പേരു വയിക്കന്‍പോലും തോന്നിയില്ല.. എന്തൊക്കേയോ എവിടൊക്കേയോ ഒരു നഷ്ട് ബോധം മനസ്സില്‍
വീട്ടില്‍ നിന്നു മാറി നില്‍ക്കുന്നതിന്‍റ്റെയല്ല. കരണം ഇതിനു മുന്‍പും വീട്ടില്‍നിന്ന് മാറിത്താമസിച്ചിട്ടുമുണ്ട്.
ഒരു രാത്രിയിലത്തെ ട്രയിന്‍ യാത്ര.. അരൊക്കെയോ പരിചയപ്പെട്ടു. എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി... ഒടുവില്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു..
താമസ്സ സ്ഥലം അവിടുന്നു കുറച്ചു അടുത്തായിരുന്നു,, എന്നും രാവിലെ ജോലി അന്ന്വേഷണം ... അലച്ചില്‍ ഒടുവില്‍ ഒരെണ്ണം തരപ്പെട്ടു....
രാവിലെ മുതല്‍ വൈകും വരെ ജോലി.. ചിലപ്പോള്‍ രാത്രി മാത്രം ജോലി...
ചിലപ്പൊഴൊക്കെ ഞങ്ങള്‍ കടല്‍ക്കരയില്‍ പൊയിരിക്കുമായിരുന്നു.. അതു ആരെങ്കിലും കൂടെ വന്നാലും ഇല്ലങ്കിലും അങ്ങനെ ഒരു പതിവു ഉണ്ടായിരുന്നു അന്നു... എനിക്കും നല്ലവനും ഒരേ കമ്പനിയില്‍ അയിരുന്നു നിയമനം എന്നല്‍ രണ്ടു വ്യത്യസ്ഥ സെക്ഷനില്‍ ആണന്നു മാത്രം
എതാണ്ടു ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ നല്ലവന്‍ സ്ഥലം വിട്ടു.. അവന്‍ സ്വപ്നത്തില്‍ കണ്ട ചെന്നൈ അല്ലയിരുന്നു അതു.. അവന്‍റ്റെ പ്രതീക്ഷകള്‍‍ക്കപ്പുറമായി ചെന്നൈ മാറിപ്പൊയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു അപ്പോള്‍
ഞാന്‍ വീണ്ടും ഒറ്റയ്ക്കായി.. എന്നിട്ടും ഞാന്‍ ആ പതിവു തുടര്‍‍ന്നു... എന്നും മെറീനാ കടല്‍പ്പുറത്ത് വന്നിരിക്കും... ഒറ്റക്കുള്ള താമസം തുടങ്ങിയതില്‍ പിന്നെ ഈ ഇരിപ്പ് പതിവാണ്... കുറേനേരം കഴിഞ്ഞു ചുമ്മാതെ നടക്കും.. അവിടെ നല്ല ചെമ്മീന്‍ ഫ്രെഷ് അയി വറുത്തു തരുന്ന ഒരു കൊച്ചു കടയുണ്ട്.. ഒന്നല്ല ഒരുപാടു കടകളുണ്ടു എന്നാല്‍ ഞാന്‍
പതിവായി കഴിക്കുന്ന് ഒരു കൊച്ചുകട....
നല്ല പ്രായമുള്ള ഒരു അമ്മയാണു ആ കട നോക്കി നടത്തീരുന്നത്.ഒരു ആമ്മയും 5 വയസ്സുള്ള ഒരു വളര്‍‍ത്തുമകളും.... എന്നും അയപ്പോള്‍ പരിചയമായി.. പിന്നീട് രാത്രി തിരക്കൊഴിയുമ്പൊള്‍ ഞങ്ങള്‍ ഒരുപാടുനേരം സംസാരിച്ചിരിക്കും .... അവരുടെ കഷ്ടപ്പാടുകള്‍ ഒക്കെ എന്നോടു പറയുമയിരുന്നു ..
ഒരുപാടൊരുപാട് കാര്യങ്ങള്‍ ...ആരൊക്കേയൊ വരുന്നു, പോകുന്നു, കടലിന്‍റ്റെ അഗാധത പോലെ ചിന്തകള്‍ പലവഴിക്കു തിരിയുന്നു.....!
അന്നൊരു ക്രിസ്തുമസ്സ് സമയം
ഇന്നുവരെ ഒരിക്കല്‍ പോലും ക്രിസ്തുമസ്സിനു നാട്ടില്‍
പോകാതിരുന്നിട്ടില്ല,, അത്തവണ ഞാന്‍ പതിവുപോലെ തയാറായി നാട്ടില്‍ പോകുവാനിറങ്ങി.
നേരത്തേ പോകണം, കാരണം ഈ സമയങ്ങളില്‍ ഒരു കാരണവശാലും ടിക്കറ്റ് കിട്ടുകയില്ല.
എങ്ങനൊക്കേയോ വീട് പറ്റി..
സ്വന്തം നാട്ടില്‍ തിരിച്ചെത്തിയതിന്‍റ്റെ സുഖം പിടിച്ച് വരും മുന്‍പേ സുനാമി വിപത്തിന്‍റ്റെ മാറ്റൊലി കേട്ടുതുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു..
കേട്ടപ്പോള്‍ അകെപ്പാടെ ഒരു വിറയല്‍ ആയിരുന്നു.. കാരണം എന്നും സന്ധ്യ മുതല്‍ കുറേ നേരം ആ കടപ്പുറത്തു കുത്തിയിരുന്നവനാണ്‍ ഈ ഉള്ളവന്‍. 2 ദിവസം മുന്‍പായിരുന്നു എങ്കില്‍ ഈ വന്ന രാക്ഷസ തിരകള്‍ ഒരു പക്ഷെ എന്നെയും ചേ ര്‍‍ത്തു വിഴുങ്ങിയേനെ !!!
ടിവിയില്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ ഉള്ളില്‍ ഭയം നിറഞ്ഞു..
എന്നും തിക്കും തിരക്കുമായി കിടന്ന സ്ഥലം, കാലുകുത്താന്‍ ഇടമില്ലത്ത പോലെ ആളുകള്‍ ഒഴുകിയിരുന്ന കടല്‍‍ത്തീരം.. അതില്‍ എത്ര പേര്‍ ഇന്ന് ഉണ്ട് എന്നു സംശയിക്കേണ്ടീരിക്കുന്നു........!
അതിലൊക്കെ ഉപരി ആ കടക്കാരി അമ്മ എവിടെയാണോ...................!!
ഓര്‍‍ത്തപ്പോള്‍ സങ്കടം തോന്നി.ഒന്ന് യാത്രപോലും പറയാതെയാണു ഞാന്‍ അവിടെ നിന്നു തിരിച്ചത്.. മനപ്പൂര്‍‍വ്വമല്ല, സമയം കിട്ടിയില്ല എന്നു പറയുന്നതാവും ശരി. ടിവി ചാനലുകള്‍ മാറ്റി മാറ്റി ഞാന്‍ അവരെ തിരഞ്ഞു.. കണ്ടെത്താനായില്ല..അവിടെയുള്ള എന്‍റ്റെ സഹപ്രവര്‍‍ത്തകരൊട് ഞാന്‍ എന്‍റ്റെ ആവശ്യം അറിയിച്ചു.. എന്നാല്‍ അവര്‍ക്കും കണ്ടെത്താനായില്ല..
ഒടുവില്‍ അവധികഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ തിരിച്ചെത്തി... വൈകുന്നേരം പതിവു പോലെ നടന്നു നടന്നു ആ സ്ഥലത്തു എത്തി..
തികച്ചും ശൂന്യം ... ഒന്നുമില്ലതെ എല്ലാം മാഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു.... !! കടകള്‍ ഒന്നും ഇല്ല.. കടകള്‍ പോയിട്ടു മനുഷ്യര്‍ അരും ആ ഭാഗത്തേക്കു അടുക്കുന്നില്ല... ഞാന്‍ പോയി.. കിറേനേരം ആ കടലില്‍ നോക്കിയിരുന്നു... ഒരു പക്ഷെ എനിക്കു അവരെ കണ്ടെത്താന്‍ സാധിച്ചേക്കും എന്നൊരു വിശ്വാസം ഉണ്ടയിരുന്നു അന്നെനിക്കു.. എന്നാല്‍ കണ്ണില്‍ കണ്ട അവസ്ഥ് എന്നെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു... തിരികെ നടന്നു.. എല്ലാം മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നു... ചിന്താഭാരം ....
ഇപ്പോഴും ആ കടല്‍ക്കരയില്‍ പോകുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ അവിടെയെല്ലാം തിരയും ആ പാവം അമ്മയുടെ കട അവിടെയുണ്ടോ എന്ന്.... പിന്നീട് ഞങ്ങള്‍ മറ്റൊരു മഹാനഗരത്തിലേക്കു കുടിയേറി..മനപ്പൂര്‍‍വ്വമല്ല എങ്കിലും അങ്ങനെ സംഭവിച്ചു. അങ്ങനെ എന്‍റ്റെ മോഹം നിറവേറി.. കാരണം അന്നും ഇന്നും എനിക്ക് മുംബൈ എനസ്ഥലം പ്രീയപ്പെട്ടതായിരുന്നു.
വീണ്ടും നാട്ടില്‍ തിരിച്ചെത്തി.. ഇനി പുതിയ മേച്ചില്‍പ്പുറം, പുതിയ സംസ്കാരം, പുതിയ ചുറ്റുപാടുകള്‍ .........ഇത്തവണ ഞാന്‍ നല്ലവനെ ( പേരുപോലെ തന്നെ സ്വഭാവവും )നിര്‍ബന്ധിച്ചില്ല.. കാരണം അവന്‍ വന്നാലും 2 മാസം കഴിയുമ്പോള്‍ തിരികെപ്പോരും .....അവന്‍ ഇപ്പൊള്‍ നാട്ടില്‍ സ്വന്തം ബിസ്സിനസ്സ് നടത്തുന്നു.. എനിക്കു പോകേണ്ട ദിവസം വന്നു.. വീണ്ടം ഒരു നീണ്ട ട്രയിന്‍ യാത്ര..........
കുറേ നേരം പുറത്തേക്കു നോക്കിയിരുന്നു,, ഇത്തവണ ഞാന്‍ ബുദ്ധിപൂര്‍‍വ്വം ഒരു നോവല്‍ സംഘടിപ്പിച്ചിരുന്നു മുന്‍പുതന്നെ. കാരണം സമയം
കളയണമല്ലോ!!!
കുറച്ചു നേരം ഉറക്കം, കുറച്ചു നേരം സംസാരം.... ഒരു പരിചയവുമില്ലാത്ത സഹയാത്രികര്‍.. പക്ഷെ സംസാരിക്കുന്നുത് ലോകസമാധാനത്തെപ്പറ്റിയും, ഇന്ത്യ പാക്ക് യിദ്ധത്തെപ്പറ്റിയും കേരള രാഷ്ട്രീയത്തിന്‍റ്റെ പോരായ്മകളെപ്പറ്റിയുമെല്ലാം ..... പ്രത്യയ ശാസ്ത്രങ്ങളെ ഉയര്‍‍ത്തിപ്പിടിച്ച് ഒരാള്‍ . മറ്റൊരാള്‍ താന്‍ വിസ്വസിക്കുന്ന ഒരുപ്രത്യേക പാര്‍‍ട്ടിയുടെ വക്താവ്.. ഇതിന്‍റ്റെ ഇടയില്‍ പാവം ഈ ഉള്ളവന്‍ അഭിപ്രായം ഒന്നും പറയുവാന്‍ മെനക്കെട്ടില്ല.. മനപ്പൂര്‍‍വ്വം ..... (നന്നയി...........!!! )
വണ്ടി കര്‍‍ണ്ണാടകത്തിന്‍റ്റെയോ ഗോവയുടേയോ എതോ ഒരു സ്ഥലത്തു എത്തിയപ്പോള്‍ ഒരു നാടോടി പാട്ടു സംഘം കയറി.. ആ കൂട്ടത്തില്‍ ഒരു കൊച്ചു പെണ്കുട്ടിയുമുണ്ടായിരുന്നു.. കണ്ടപ്പോള്‍ നല്ല പരിചയം തോന്നി.. ഞാന്‍ അതിനോട് പേരുചോദിച്ചു. അവള്‍ പേരുപറഞ്ഞു.. മെല്ലെ ചിരിച്ചു.. മറ്റെന്തെങ്കിലും ആരായും മുന്‍പു സംഘത്തലവന്‍ അതിനെ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ട്പോയിരുന്നു..
അതു ആ അമ്മയുടെ വളര്‍‍ത്തുമകള്‍ തന്നെ. എനിക്കുറപ്പുണ്ട്‌. പിന്നാലെ പോയി കൂടുതല്‍ കാര്യങ്ങള്‍ തിരക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ സാധിച്ചില്ല.. അടുത്ത സ്റ്റേഷനില്‍ അവരിറങ്ങിപ്പോവുകയും ചെയ്തു.ഒരു പക്ഷെ സുനാമിയുടെ ആഘാതത്തില്‍ മുങ്ങിപ്പോയ ആ കൊച്ചു ബാല്യം ഇനി എന്താവും എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ ഒരു വിഷമം !!!
ഇതുപോലെ ആയിരം ആയിരം കുട്ടികള്‍ അനാധരായിട്ടുണ്ടാവും, ആയിരം മാതാപിതാക്കള്‍ക്കു മക്കളെ നഷ്ടമായിട്ടുണ്ടാവും !!
ഇനിയും ഇതുപൊലൊരു മഹാ വിപത്തു ഉണ്ടാവുമോ??? അരാണു ഇതിനൊക്കെ ഉത്തരവാദി ???
ചിന്താഭാരം.................... !!
മുംബൈയില്‍ ജുഹു കടല്‍‍പ്പുറം, ഇടക്കിടക്കു ഞങ്ങള്‍ അവിടെ പോകുമായിരുന്നു.. ദൂരെ കടലില്‍ നോക്കിയിരിക്കുവാന്‍ നല്ല രസമാണു. വശ്യത നിറഞ്ഞ നീലക്കടല്‍, അരെക്കെയോ ആ നീലിമയില്‍ നിന്നു നോക്കി ചിരിക്കുമ്പോലെ തോന്നി. സുനാമിയുടെ രൌദ്ര താണ്ടവം ഇനിയും സംഭവിക്കതിരിക്കട്ടെ!!! കഴിഞ്ഞുപോയ ആ വന്‍ വിപത്തില്‍ മുങ്ങിപ്പോയ എല്ലാവര്‍‍ക്കും കണ്ണീര്‍ പ്രണാമം
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
എന്തായാലും അന്ന് ക്രിസ്തുമസ്സിന് നാട്ടിലേയ്ക്ക് പോരാന്‍ തോന്നിയത് ഭാഗ്യം തന്നെ.
ReplyDeleteഒരു പക്ഷേ ആ അഞ്ചു വയസ്സുകാരിയോടൊപ്പം ആ കടക്കാരി അമ്മയും എങ്ങനെയെങ്കിലും രക്ഷപ്പെട്ടു കാണുമെന്നേ. നമുക്ക് അങ്ങനെ ആശിയ്ക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്യാമല്ലോ.
[താണ്ഡവം ആണ് ശരി]
ചിന്താഭാരം.................... !!
ReplyDelete